Marco: Ik heb het eerst tegen mijn vader verteld. Daarna wilde ik het aan mijn moeder vertellen, maar dat had mijn vader stiekem al gedaan. Hun reactie was positief, maar ze waren ook wel bang dat het voor mij lastig zou worden. Zij hoorden natuurlijk ook altijd dat het niet mag. Later kwamen ze er wel achter dat het niet erg is om LHBTQIA+ te zijn. Nu staan ze volledig achter me, maar ze gaan nog wel naar de hervormde kerk waar ik weg ben gegaan. Ik vind dat wel moeilijk, maar voor hen is het niet zo’n ding. Ze voelen het niet zelf en kunnen het dus even apart zetten. Mijn vader gaat wel uit de kerkraad stappen. Ik heb voor opschudding gezorgd en mijn vader wil niet de keuzes maken over hoe de kerk moet omgaan met onder andere homoseksualiteit.
Jolijn: Ik heb mijn ouders pas verteld dat ik niet hetero was toen ik in een relatie zat. Ze reageerden eerst heel lief en positief en ze zeiden dat ze nog steeds van me hielden. Maar daarna keerden ze even helemaal om. Ze vonden dat ik iemand had gezocht in een verkeerde omgeving. En ze dachten niet dat ik iemand tegen kon komen die ook LHBTQIA+ en christen was, dat dat niet bestond. Terwijl ik zelf een niet-hetero christen ben. Nu ze mijn partner vaker hebben ontmoet, accepteren ze het beter.
Jordi: Toen ik mezelf had geaccepteerd, heb ik eerst tegen een goede vriendin verteld dat het zou kunnen dat ik op jongens viel. En toen ben ik gaan kijken op school wat ik vond van jongens en hoe ik naar hen keek. Daarna heb ik het tegen een vriend van me, mijn broers en mijn ouders verteld. Ik vond het allemaal eng, maar het ging goed. Ook de rest van mijn familie en mijn vrienden hebben het geaccepteerd. Zelfs mijn opa en oma zeiden dat de deur altijd voor mij openstaat. Dat vond ik het knapste van hen, dat zij dat konden, omdat ze aangesloten zijn bij de gereformeerde gemeente.