In de beginjaren van 2000 hadden we drie pubers en twee basisschoolleerlingen in huis. Zoals dat gaat in een gezin is de één meer op de voorgrond dan de ander. Onze oudste kwam vrij rustig de pubertijd door, ze slaagde voor haar middelbare schoolexamen en maakte zich klaar om te gaan studeren.
In 2005 werd ze lid van een gereformeerde studentenvereniging. Ze kende al veel actieve leden vanuit onze kerk. Samen met een vriendin en twee jongens ging ze wonen in een studentenhuis bij ons in de stad. Het was een tijd van plezier, vriendschap, leren en geloven. Als ouders een behoorlijke spannende tijd: het loslaten begon. We waren blij dat ze studeerde in de buurt en bewust koos om haar geloofsleven voort te zetten tijdens haar studententijd.
Onze dochter vliegt uit
De weg verloopt niet vlekkeloos
In 2006 koos ze ervoor om belijdenis te doen en daarmee lid te worden van onze gemeente. Wat waren we blij dat ze de keus maakte om God te volgen voor de rest van haar leven. Maar ook als iemand voor God kiest verloopt de weg niet vlekkeloos. In datzelfde jaar ontdekte ze bij zichzelf lesbische gevoelens. Ze vond het moeilijk om hiermee om te gaan en werd depressief. Als ouders wisten wij niet wat de reden van die depressiviteit was. Als je kinderen klein zijn en ze zijn verdrietig dan kun je ze troosten met een knuffel. Als ze twintig zijn is troosten soms een stuk ingewikkelder en kun je als ouders niet veel anders dan naast je kinderen staan. Uiteindelijk vond onze dochter in 2007 de moed om met ons te delen waar ze al die tijd mee zat; ze viel op vrouwen!
Verward
In het begin voelden wij ons als ouders verward. Wij hadden dit totaal niet aan zien komen. Hoe ga je hiermee om als christen? In ons gezin werd er tot dan toe nooit gesproken over homoseksualiteit. Onze andere kinderen waren nog redelijk jong en wij hadden geen homoseksuelen in ons netwerk. Vanuit de kerk werd er ook niet echt over gepraat, het kwam daar immers ook niet voor… Onze dochter had tijdens haar coming-out aangegeven dat ze al een tijd wist dat ze homoseksueel was, maar dat ze het niet had willen delen omdat één van onze andere kinderen het ook moeilijk had. Ze wilde ons als ouders niet met haar probleem opzadelen. Jan en ik hebben dit als heel pijnlijk ervaren. We wilden er voor haar zijn en vroegen haar of dit nu geheim moest blijven. Ze gaf aan dat we het mochten het vertellen aan anderen als er een geschikt moment voor was.
"Ik was in het begin geschokt en verward over haar seksuele identiteit."
Jij bent OOK onze dochter
In de periode die volgde hebben we veel met haar gepraat. Van ons allemaal moesten gevoelens een plekje krijgen. Ik was in het begin geschokt en verward over haar seksuele identiteit. Maar tegelijkertijd was ik verdrietig dat ze er zo’n tijd mee had gelopen omdat wij ‘teveel aan ons hoofd hadden’. Ik heb haar toen gezegd: Jij bent OOK onze dochter!
Nadat onze dochter uit de kast kwam, wilden Jan en ik ons verdiepen in homoseksualiteit. We zaten met veel vragen die we wilden delen, maar dat bleek nog niet zo gemakkelijk. We klopten aan bij de kerkenraad maar zij konden ons helaas niet verder helpen. Ze hadden geen duidelijke standpunten met betrekking tot homo-seksualiteit omdat het, volgens hen, nog nooit was voorgekomen in de gemeente.
Terugkijkend hebben we de coming-out van onze dochter met z’n tweeën moeten verwerken. We hadden geen medestanders en voelden ons alleen. Tot die tijd was homoseksualiteit een onderwerp en nu had het een gezicht. Het ging om onze eigen dochter! Het was voor haar niet gemakkelijk, dat zagen we en daar hadden we verdriet van. Tegelijkertijd was het voor ons ook een behoorlijke strijd en tussen de regels door voelde zij dat. Hoe moesten wij verder als gezin en betrokken kerk-leden? In het volgende blog leest u hoe wij als gezin ten tijde trokken.
Nadat onze dochter uit de kast kwam, wilden Jan en ik ons verdiepen in homoseksualiteit. We zaten met veel vragen die we wilden delen, maar dat bleek nog niet zo gemakkelijk. We klopten aan bij de kerkenraad maar zij konden ons helaas niet verder helpen. Ze hadden geen duidelijke standpunten met betrekking tot homo-seksualiteit omdat het, volgens hen, nog nooit was voorgekomen in de gemeente.
Terugkijkend hebben we de coming-out van onze dochter met z’n tweeën moeten verwerken. We hadden geen medestanders en voelden ons alleen. Tot die tijd was homoseksualiteit een onderwerp en nu had het een gezicht. Het ging om onze eigen dochter! Het was voor haar niet gemakkelijk, dat zagen we en daar hadden we verdriet van. Tegelijkertijd was het voor ons ook een behoorlijke strijd en tussen de regels door voelde zij dat. Hoe moesten wij verder als gezin en betrokken kerk-leden? In het volgende blog leest u hoe wij als gezin ten tijde trokken.
Nog niet uitgelezen?