Hoewel Jan en ik beide strijd voelden over het feit dat onze dochter op vrouwen viel, gingen we er ieder anders mee om.
Jan: “In eerste instantie was ik afstandelijk. Ik hoopte dat het een bevlieging was. Maar het ging niet over. Later ben ik in gaan zien dat vaderliefde naar mijn dochter toe belangrijker is en die liefde is onvoorwaardelijk. Ik heb in die tijd veel gehad aan het verhaal van de verloren zoon. Het acceptatieproces ging bij mij niet zo snel, temeer omdat de ontwikkeling bij mijn dochter vrij snel ging. Wel zijn we steeds meegegaan in het proces, hoe moeilijk dat soms ook voor mij was. Mijn geloof zelf veranderde niet, maar ik heb geleerd dat liefde belangrijk is boven alles.”
Ten Strijde
Dit waait wel over
Ikzelf ben veel Bijbel gaan lezen. Ik voelde mij enorm verward omdat alles wat ik altijd geleerd had nu toch opeens niet goed voelde. Omdat onze dochter aangaf dat ze er al een tijd mee had geworsteld had ik niet zoiets van: ‘dit waait wel over’. De spagaat waar ik inzat tussen de kennis die ik had van de Bijbel en mijn kind die eindelijk weer rust kreeg en blijer werd deed heel veel met mij! Gelukkig leerde ik teksten die ‘tegen’ homoseksualiteit waren anders te lezen. Ik leerde net als Jan vooral lief te hebben. Dat gaf ons beide rust. Die rust hadden we ook nodig want onze dochter stapte een nieuw leven in.
Samenwonen?!
Op haar 24e kreeg ze een serieuze relatie. Haar vriendin was altijd welkom en werd net zo behandeld als ieder ander kind hier thuis. Maar het vroeg aanpassings-vermogen van onze kant, als zij elkaar een kus gaven deed dat ook iets met ons. Want nu was ze niet alleen homoseksueel, maar praktiseerde ze ook. Hoewel we dat verstandelijk een plek probeerden te geven was het in de praktijk soms toch confronterend. Zo rond 2011 werd onze spagaat compleet. Onze dochter wilde samenwonen en vanuit onze overtuiging waren Jan en ik daar geen voorstanders van. De andere optie was dat onze dochter en haar vriendin zouden trouwen, wat overigens ook op hun planning stond, maar het huwelijk was in onze ogen alleen bestemd voor man en vrouw. Was er een manier waarop onze dochter en haar vriendin dit wel goed konden doen?
"Wij hadden het idee dat onze kerk steken had laten vallen en haar niet goed had opgevangen."
We merkten veel onbegrip
Ondertussen waren onze dochter en haar toekomstige vrouw bij verschillende kerken afgewezen. Wij vonden het vreselijk dat ze haar lidmaatschap had opgezegd bij onze kerk omdat ze daar niet meer aan het avondmaal mocht en geen taken meer mocht uitvoeren. Wij hadden het idee dat onze kerk steken had laten vallen en haar niet goed had opgevangen. De kerk bleef de thuishaven van Jan en mijzelf maar we bemerkten veel onbegrip. Vooral van mensen die makkelijk praten had-den over niet accepteren van homofilie omdat ze er zelf niet mee te maken had-den. Deze spagaat bleef alleen onze spagaat terwijl we het zo graag wilden delen.
Dat delen doen we nu alsnog in de hoop dat jij als tiener leest dat ouders soms een weg moeten gaan voordat ze tot acceptatie komen. Maar we delen het ook voor u als ouders, u bent niet alleen! De tijd rondom de acceptatie van de coming-out van je kind is heftig, soms erg heftig, maar het wordt beter! Tenminste, als u besluit om naast uw kind te gaan staan en hem/haar niet af te wijzen. Als ouders kost u dit misschien strijd, maar wat u ervoor terugkrijgt is vele malen groter. Wijs uw kind en de partner niet de deur, maar ga uit van liefde!
Dat delen doen we nu alsnog in de hoop dat jij als tiener leest dat ouders soms een weg moeten gaan voordat ze tot acceptatie komen. Maar we delen het ook voor u als ouders, u bent niet alleen! De tijd rondom de acceptatie van de coming-out van je kind is heftig, soms erg heftig, maar het wordt beter! Tenminste, als u besluit om naast uw kind te gaan staan en hem/haar niet af te wijzen. Als ouders kost u dit misschien strijd, maar wat u ervoor terugkrijgt is vele malen groter. Wijs uw kind en de partner niet de deur, maar ga uit van liefde!
Nog niet uitgelezen?