Ga terug

Zij valt op vrouwen

“Ik zou zo graag op vrouwen willen vallen, maar helaas, het voelde alsof ik de boot had gemist. Als ik echt op vrouwen viel, dan was ik al lang op een vrouw gevallen. Ik voelde me hetero tegen wil en dank. Ik wilde helemaal geen hetero zijn, want met een vrouw samen zijn, dat is toch het mooiste wat er is? Zo draaide ik in een cirkeltje rond waar ik niet uit kon komen. Ik zie me nog zo woelen in bed. Ik kon toch niet na m’n dertigste ‘zomaar’ op vrouwen gaan vallen?

Mijn verwarring op dat moment laat heel goed zien hoe lastig het is om je eigen geaardheid te ontdekken als je opgroeit in een omgeving waarin je geen andere optie hebt dan verplicht hetero zijn. In deze blogserie wil ik je meenemen naar hoe ik uiteindelijk tóch de stap heb weten te zetten om me open te stellen voor mijn gevoelens voor vrouwen én wat er aan die lange weg voorafging.

De natuurwet

In mijn tienertijd heb ik me nooit de vraag gesteld of ik homo of hetero was. Want het was gewoon een natuurwet dat ik hetero was. Dat was de default, de enige mogelijke optie. ‘De Bijbel liet duidelijk geen ruimte voor homoseksualiteit. En homo’s waren meestal mannen. En als vrouwen dan toch lesbisch waren, dan kwam dat vanwege ‘scheefgroei’ in hun ontwikkeling,’ dacht ik toen. Een heel gesloten wereldbeeld dus. De barsten in dat wereldbeeld waren er wel, ik kon ze alleen niet interpreteren.

Echt verliefd op een jongen werd ik niet, maar ik had natuurlijk wel een crush nodig om met m’n vriendinnen over te praten. Dus ik koos gewoon een jongen uit die me wel geschikt leek. Ik snapte ook nooit zo goed dat mijn vriendinnen zo graag een glimp van hun verliefdheid op wilden vangen dat ze zich in allerlei bochten wrongen om toch even een blik op hem te kunnen werpen. Maar ondertussen deed ik onbewust hetzelfde – maar dan met meisjes.

Tomboy

Mijn allereerste crush was een meisje naar wie ik gewoon eindeloos wilde kijken. Hoe haar lange gouden lokken over haar rug viel. Hoe ze praatte, hoe ze liep, hoe ze bewoog, wat ze aanhad. Gewoon alleen maar kijken en alles in me opnemen. En er was nog een ander meisje dat ik graag zag. Een heel ander type: veel minder meisjesachtig, kort geknipt haar, een beetje een tomboy. Ik timede het zo dat ik aan het einde van de schooldag op hetzelfde moment naar buiten liep als haar, zodat ik haar weer even kon zien. Het kwam niet eens in me op om met deze meisjes te praten. Ik bewonderde ze liever van een afstandje. Ik deed dat puur en alleen voor mezelf en vertelde mijn gevoelens aan niemand. Ik wist niet dat dit verliefdheid was. Ik was gewoon gelukkig omdat ik iets moois en speciaals had voor mezelf.

Een nieuwe missie

Toen ik 18 was kon ik niet wachten om zo snel mogelijk het studentenleven in te duiken. En om zo snel mogelijk een goede, gelovige jongen aan de haak te slaan natuurlijk. Beide lukte prima. Aandacht van jongens gaf mij het gevoel aantrekkelijk te zijn. We doen even een fast forward naar een heel aantal stukgelopen relaties met ingewikkelde verwikkelingen. En een harde ongemakkelijke waarheid die mijn moeder mij telkens met weinig tact onder m’n neus wreef: ‘Je bent niet echt verliefd. Je vindt het gewoon alleen maar leuk om een relatie te hebben.’

Ook de reacties van de mensen in mijn omgeving op mijn langeafstandsrelatie met een Amerikaan kon ik niet zo goed plaatsen. We zagen elkaar maar één of twee keer per jaar. Iedereen vond het heel vreemd dat ik daar maar weinig problemen mee had. Sommigen maakten ook suggestieve opmerkingen over de vonken die ervan af zouden vliegen als we elkaar na al die tijd weer zouden zien. Ik vond dat maar vreemd. Wij hadden immers een relationship of the mind. Wij waren niet zo gericht op lichamelijk contact, eigenlijk voelden we ons daar zelfs een beetje boven staan. We voelden vooral dat we bij elkaar hoorden omdat we dezelfde ideeën hadden en daar eindeloos met elkaar over konden praten.

“Ik heb geen flauw idee op wie ik val”

Toekomstperspectief

Zo heb ik in die vier jaar dat de relatie duurde ook nog nooit een moment van jaloezie gehad. Ik vertelde hem ook dat ik er geen enkel probleem mee zou hebben als hij met een andere vrouw zou zoenen of zelfs nog meer zou doen. Zolang hij zijn gedachtes maar tegen mij zou blijven vertellen, zolang we die relationship of the mind maar zouden houden, vond ik alles best. Uiteindelijk liep ook deze relatie stuk op een gebrek aan toekomstperspectief.

Een paar maanden later zie ik mezelf nog zitten, wanhopig aangeleund tegen de verwarming. Ik zei: ‘Ik heb nog steeds geen enkel idee wat voor man ik nou moet daten. Ik heb als een gek sinds mijn achttiende gedatet en zo veel verschillende types gehad. Maar ik ben nog helemaal niets, nog geen enkele stap verder gekomen. Ik heb geen flauw idee op wie ik val.’ Ik kon er niet meer onderuit. Er moest iets radicaal veranderen.”

Nog niet uitgelezen?

We hebben nog meer verhalen voor jou.

Geheim Begin

Geheim Begin is onderdeel van LCC+
Zij zetten zich door middel van projecten in voor meer sociale acceptatie van LHBTI’ers in christelijke kringen.